Sytske Sötemann

Turkse poëzie in Nederlandse vertaling

Hollandaca'da Türkçe şiir


Sytske Sötemann
vertalingen

Vertaalde dichters:



Nâzim HİKMET

 Volgende vertaling

SAAT 21-22 ŞİİRLERİ’NDEN

Ne güzel şey hatırlamak seni :
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

Ne güzel şey hatırlamak seni :
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının... 
İçimde ikinci bir insan gibidir
                                	seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti :
                kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
                                                sıcak
                                                   koyu bir karanlık...

Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazmak sana dair,
hapiste sırtüstü yatıp seni düşünmek :
filânca gün, falanca yerde söylediğin söz,
                                             kendisi değil
                                                     edasındaki dünya...

Ne güzel şey hatırlamak seni.
Sana tahtadan bir şeyler oymalıyım yine :
                                               bir çekmece
                                                        bir yüzük,
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
Ve hemen
          fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin sütbeyaz maviliğine
                          sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...

Ne güzel şey hatırlamak seni :
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...

© Nâzim HİKMET,
  1945 İstanbul

Uit “GEDICHTEN VAN 21-22 UUR”

Heerlijk om zo aan jou te denken:
tussen de berichten over dood en victorie
in de gevangenis
terwijl ik de veertig al ben gepasseerd...

Heerlijk om zo aan jou te denken:
met je hand nonchalant op een blauwe doek
en in je haren
de waardige zachtheid van Istanbul’s geliefde grond...
Het geluk van jou te houden
	Voelt als een tweede mens van binnen...
De geur van geraniums nog aan je vingertoppen,
een zonnige rust
en de uitnodiging van vlees:
	een bloedrood dooraderde
		warme
			diepe duisternis.

Heerlijk om zo aan jou te denken,
over jou te schrijven,
op mijn rug in de gevangenis over jou te liggen peinzen:
het woord dat je bezigde op een bepaalde dag, op een bepaalde plek,
	niet dat woord op zichzelf
		 maar de wereld die daarin besloten lag...

Heerlijk om zo aan jou te denken.
Ik moet weer eens wat van hout voor je snijden:
	 een sieradenkistje
	 	een ring,
en een paar meter stof van fijne zijde weven.
En ik moet nu meteen
	van mijn bed opspringen
mij bij mijn raam aan de tralies vastklampen
en voor het melkwitte blauw van de vrijheid
	luidkeels lezen wat ik jou heb geschreven...

Heerlijk om zo aan jou te denken:
tussen de berichten over dood en victorie,
in de gevangenis
terwijl ik de veertig al ben gepasseerd...

© Sytske Sötemann, 2010