TJONGE, WAT EEN TAFEL WAS DAT

De man vervuld van levensvreugde
Legde zijn sleutels op tafel
Zette de bloemen in de koperen vaas
Legde zijn melk en eieren op tafel
Legde het licht dat door het raam naar binnen viel neer
Het geluid van een fiets het geluid van een takel
De zachtheid van brood en de lucht legde hij neer

Al wat hem door het hoofd speelde
Legde de man op tafel
Al wat hij wilde doen in het leven
Ja dat alles legde hij neer
Van sommigen hield hij van anderen niet

Ook hen legde de man op tafel
Drie maal drie was negen
Hij legde de negen op tafel
Hij stond naast het raam naast de hemel
Reikte ernaar en legde het oneindige op tafel
Al dagen wilde hij een biertje drinken
Hij legde het schenken van het bier op tafel
Hij legde zijn slaap neer legde zijn waken neer
Zijn verzadiging en zijn honger legde hij neer.

Tjonge, wat een tafel was dat
Gaf geen krimp onder zoveel last
Wankelde even stond weer stil
En de man hij legde maar neer en neer.