Kutsal Aşk
Ten barajımın kapaklarını açtım binlerce ruh döküldü yere -konuşmayı bilmeyen- bir çömlek içinde binlerce yıl kapalı kalmış gibi kalbim -oysa o zaman da sevmiştim- şimdi sevginle anlamak sevginle tanımak istiyorum kendimi ulaşırken bilinmezlik bütün ihtişamıyla göğe, tanrısı henüz ölmüş bir kilise gibi
© Müesser YENİAY, 2019
Akrostiş Akrostiş Vlaanderen
Heilige liefde
Ik heb de sluizen van mijn lichaamsdam opengezet duizenden zielen -die niet kunnen spreken- stortten zich uit over de grond in een kruik alsof het duizenden jaren opgesloten zat mijn hart -terwijl ik ook toen had liefgehad- nu wil ik mezelf door jouw liefde begrijpen door jouw liefde leren kennen terwijl ik met al mijn ongekende pracht naar de hemel reik, zoals een kerk waarvan de god nog niet dood is
© Sytske Sötemann, 2019
Akrostiş, Nederlands-Turks tijdschrift voor literatuur en kunst
Düğme
Yokluğun bir düğme ve ben hep kendimi ona geçirip duruyorum yokluğun bedenimde bir yerde, her gün için içime bir taş atıyorum [yüreğimi dolduran duyguları kalbime birer birer nasıl yerleştirdin -şaşırıyorum-] arzuyum ben bütün duygularım sevgilim, bu dünyada en az şey sevgi, bu dünyada lim.
© Müesser YENİAY, 2019
Akrostiş Akrostiş Vlaanderen
Knoop
Je afwezigheid is een knoop en ik blijf mezelf er aldoor in leggen je afwezigheid is ergens in mijn lichaam, voor elke dag werp ik een steen bij mij naar binnen [hoe jij de gevoelens die mijn gemoed vullen één voor één in mijn hart hebt geplant -ik ben verrast-] ik ben het verlangen ik ben al de gevoelens mijn lief, het minste in deze wereld is de liefde, in deze wereld mijn.
© Sytske Sötemann, 2019
Akrostiş, Nederlands-Turks tijdschrift voor literatuur en kunst
Antwerp’te
Bir yağmur sicimiyim gökte diğerlerinin yanında yalnızca düşüşümü izliyorum bulutlar kırılıyor bir çekiçle Antwerp’te o sicim gibiyim kalbime eldiven geçirip tutuyorum insanları en çok erkekleri [memleketimde] ve neden ellerinde çekiçle dolaştıklarını düşünüyorum -nezaketten haz almayı öğrendim-
© Müesser YENİAY, 2019
Akrostiş Akrostiş Vlaanderen
In Antwerpen
Ik ben een regensnoer in de hemel naast al de andere volg ik alleen mijn eigen val de wolken breken door een bloem in Antwerpen ben ik als dat snoer ik doe mijn hart een handschoen aan en houd de mensen vast ik denk vooral aan de mannen [in mijn land] en waarom zij rondlopen met bloemen in hun hand -ik heb begrepen dat ze aan hoffelijkheid plezier beleven-
© Sytske Sötemann, 2019
Akrostiş, Nederlands-Turks tijdschrift voor literatuur en kunst
“ÖLMEK İSTEMİYORUM”*
günler, beni bir ucumdan kesen makas. kalbimin ayaklarıyla yürüyorum. rüzgâr bedenimi dilimlere ayırıp geçiyor. yapraklar, kıvılcımlar gibi uçuşuyor. hayvanları, bedenimle doyuruyorum. iri bir yaprağa anne diyorum. kanatlarımın üstü gece. bakışımın yarısı ay. çatalla ez beni. organlarımda yaşayan insanlar var. özlem kasabaları. gökten yağan güz. kendime tutunamıyorum. kendimi aşağılara. kemiklerim merdiven. senin kuş yuvanı göğsümün tam ortasına ellerimle ben. hayat eriyor. kollarım halatlar gibi çözülmemecesine omzuna. perdeler arıyorum bakışlarıma. iki yakama düğmeler. allahın bol olmadığı dünyalar. kırmızı bir mandalla evliyim. uçmayan uçurtmalarla. dişlerimi söküp yerine apartmanlar diktim. içlerinde ölümü, bir hayat olarak yaşayan kadınlar. kaldır kazmanı ferhad bedenim nadasa toprak. vur örsüme. çekiç. zülfikar medet. gözlerimi açtığımda görülmedik rüyalar. baktığım yerde. ateş havuzları. var. *Emine Bulut
© Müesser YENİAY, 2019
ŞİİRDEN İstanbul
“IK WIL NIET DOOD”*
dagen, een schaar die mij aan één kant afknipt. ik loop op de voeten van mijn hart. de wind snijdt mijn lichaam in plakjes. bladeren, ze vliegen als vonken in het rond. de dieren, ik voed ze met mijn lichaam. tegen een reusachtig blad zeg ik mama. op mijn vleugels ligt de nacht. mijn halve blik is de maan. vermorzel me met een vork. in mijn organen leven mensen. steden van verlangen. herfst die uit de lucht druipt. aan mezelf kan ik me niet vasthouden. met mijzelf de diepte in. mijn botten zijn een trap. ik ben jouw vogelnest met mijn handen precies tussen mijn borsten. leven vergaat. mijn armen als onontwarbare touwen om je schouders ik zoek gordijnen voor mijn blikken. twee knopen voor mijn kraag. werelden waarin god niet groot is. ik ben getrouwd met een rode wasknijper. met vliegers die niet vliegen. ik trok mijn tanden uit en bouwde op hun plaats appartementen. vrouwen, die de dood vanbinnen als een leven ervaren. hef je houweel ferhad* mijn lichaam is braakliggend terrein. sla op mijn aambeeld. een hamer. o zülfikar* help. wanneer ik mijn ogen open raken dromen uit het zicht. daar waar ik kijk. vuurbaden. er is. * In 2019 werd Emine Bulut door haar ex-man met een messteek in haar nek vermoord toen zij met haar tienjarige dochtertje in een restaurant zat te eten. Op videobeelden van de steekpartij is ook te zien dat Emine wanhopig uitroept dat ze niet dood wil. De brede verspreiding van de video op sociale media leidde tot enorme demonstraties tegen feminicide, waarbij vrouwen borden droegen met daarop Emine’s uitroep ‘Ik wil niet dood!’. In Turkije worden jaarlijks honderden vrouwen vermoord door hun ex, broer, vader neef of oom. Overigens kreeg de dader -ongetwijfeld mede dankzij de omvangrijke protesten- levenslang. * Ferhad en Şirin zijn de Romeo en Julia van de Turkse cultuur. Als Ferhad de stad van Şirins vader van water kan voorzien mag hij met haar trouwen. Met zijn houweel hakt hij een doorgang naar de bron in de berg. Maar ook dit liefdespaar zal het geluk niet kunnen smaken en door list en bedrog een vroege dood sterven. * Zülfikar is de naam van het tweekoppige zwaard van Ali (de schoonzoon van de profeet Mohammed, de zoon van zijn oom, en een van de vier grote kaliefen).
© Sytske Sötemann, 2022
Voor Winternachten in de Zomer
VULVA
Dalgaları var bedenimin soğuran girdap içindesin -direnme- (yalayan bir dalga çarpsın geçsin) bat cesametli bir enkaz gibi bedenimin en dibine yahut mercan gibi içimde dur
© Müesser YENİAY, 2019
ŞİİRDEN İstanbul
VULVA
Mijn lichaam bezit lurkende golven je zit in een draaikolk - verzet je niet - (laat een likkende golf langs klotsen) zink als een reusachtig wrak tot in het diepste van mijn lichaam of blijf als koraal binnenin mij
© Sytske Sötemann, 2022
Voor Winternachten in de Zomer
GÖĞÜSLER
Göğüslerimin anlamı ne? üstümde iki çıkıntı ya da senin bakışına uzanan iki tümsek -göğüslerim, ellerinin dağılıp toza dönüştüğü bir büyü tası- sıcaklığın ve yumuşaklığın simyası sana anlatacak hikâyeleri var
© Müesser YENİAY, 2019
ŞİİRDEN İstanbul
BORSTEN
Wat is de betekenis van mijn borsten? twee uitwendige uitstulpingen of twee uitsteeksels die naar jouw blik reiken - mijn borsten, een magische kom waarin jouw handen zich spreiden en in stof veranderen - de alchemie van warmte en zachtheid ze hebben je verhalen te vertellen
© Sytske Sötemann, 2022
Voor Winternachten in de Zomer
BU DÜNYA ERKEK
Bir kadınım bu kocaman yeryüzü gibi ağaçsızım yaşıyorum belki toprağın altındayım alt-üstüm nefes alıyorum dünyada kalayım diye değil bazen bir erkeğe gidiyorum -bir hiçliğe- bu dünya erkek güçlü, ödlek, sahtekâr
© Müesser YENİAY, 2019
ŞİİRDEN İstanbul
DEZE WERELD IS MAN
Ik ben vrouw boomloos zoals deze omvangrijke aarde ik leef misschien onder de grond ondersteboven ik adem niet om op deze wereld te blijven soms ga ik naar een man - naar een niets - deze wereld is man machtig, laf, leugenachtig
© Sytske Sötemann, 2022
Voor Winternachten in de Zomer
MASTURBASYON
Uyanɩyor bedenimin bütün çizgileri bir üzüm tanesi gibi doluyum, karayɩm yoksa bir erkek sevmeye seni ellerinden erkekler yap [bedenine uzanan ve yɩkɩlan köprüler gibi kalɩr bütün erkekler çünkü]
© Müesser YENİAY, 2019
ŞİİRDEN İstanbul
MASTURBATIE
Alle plooien van mijn lichaam ontwaken ik ben zo vol, zo zwart als een druif als er geen man is om van je te houden maak dan mannen van je handen [want alle mannen blijven als bruggen die bezwijken en naar je lichaam reiken]
© Sytske Sötemann, 2022
Voor Winternachten in de Zomer