Sytske Sötemann

Turkse poëzie in Nederlandse vertaling

Hollandaca'da Türkçe şiir




Mehmet TANER (1946)


TÜRKÜ

Ben şiirler söylemek istiyorum
Kendimdeki insana dair
Bir çağrı ve onun biçimi yüzünden kaygılı 
Delicesine de savruk bir şiir

Önemsiz görünen bir ilginin ardında
Beliren ana gerçeği duyurmak için
Tozu arabaların kaldırdığını söylüyorum usulca 
İşte onurlu atlarla çekildiğini evrenin

Koşumlar pırıl pırıl meşin, yeleler ipek
Bir yeryüzü karanlığında elimiz ayağımız; 
Hüzün dolu şiirler!

Rüzgârda inanılmaz gibidirler
Birbirine yaklaşan iki yüz, birbirinden ayrılan iki an 
İner kamçı, kayar yıldız! Toz! Parlar ardından!

© Mehmet TANER, 1978
Sunak   Derinlik Yayınları İstanbul


LIEDJE

Ik wil gedichten voordragen
Over de mens in mijzelf
Een oproep en een door zijn vorm
zorgelijk, stapelgek en slordig gedicht
  
Om de echte waarheid te verkondigen die zich vertoont
Achter een verband dat niet van belang lijkt
Zeg ik zachtjes dat de wagens het stof hebben doen opwaaien
Dat het universum door trotse paarden wordt voortgetrokken

Het tuig van glanzend leer, de manen van zijde
Onze handen en voeten in een wereldwijde duisternis;
Gedichten vol weemoed!

In de wind lijken ze onvoorstelbaar
Twee gezichten die elkaar naderen, twee ogenblikken die zich afwenden
De zweep daalt, de ster valt! Stof! Daarachter schittert het!

© Sytske Sötemann, 2012  

DÖNÜŞ

Yedi yıldan sonra, toz toprak içinde
Tutmayan bir kol ve seyrek atan bir yürekle
Evden barktan uzak, teneke aylar altında o sürgünden 
Yedi yıldan sonra, ağır ağır dönünce

Önce kadın irkildi. İlkin anlamadı, ansızın irkildi 
Susunca çok susuyordum, konuşunca çok, gülünce 
Hıçkırıklar takıla takıla dökülüyordu boğazımdan 
Uyum tutturamıyordum yani ne sözde ne şiirde 

Kedi, incecik ak kedi alçacık duvarda yürüyordu
Görüyordum ama başka bir yaşamda görüyordum, 
     iyi bak anlıyor musun
Bahçe küçük ağaçlar, güller, mor menekşelerle doluydu, 
     şu Çin şiirlerinde olduğu gibi
- Şiir yazmakla karnını doyuracağını sanıyor musun?

Burnumun direği sızlıyordu, sıcacık oluyordum gözyaşıyla 
-Eskiden ne iyiydi!
Eskiden gelirdim kendi evime
Kendi gençliğime gelirdim

- Senin zaten eski şiirlerin daha iyi..
Ama o zamanlar ağlamıyordum, ağlamıyordum ki
O zamanlar birkaç erik yürütüyordum ekmeğimin yanına 
Dolaşıyordum unlu sokakları on binlerce arkadaşım 
                                                                                  Dostoyevski

Bana şimdi n'oldu. Yüzüme söylüyorlar sevilmediğimi 
Sürgün yetmezmiş gibi, çekilenler yetmezmiş gibi
-Ne yabanıl şeysin. Senin yanında olmaktansa
Sırtlanla dolaşmak iyi!

© Mehmet TANER, 1978
Sunak   Derinlik Yayınları İstanbul


TERUGKEER

Toen ik na zeven jaar, in de stoffige aarde
Met een lamme arm en een bij vlagen kloppend hart
Uit die verbanning ver van huis en haard, onder blikken manen 
Na zeven jaar, langzaam terugkeerde

Deinsde de vrouw eerst verschrikt achteruit. 
     Aanvankelijk begreep ze het niet, plotseling deinsde ze achteruit
Als ik zweeg zweeg ik hevig, praatte ik dan was het veel, lachte ik
Dan kwamen de snikken met horten en stoten mijn keel uit
Ik kon dus geen maat houden niet in woorden noch in poëzie

Een poes, een klein wit poesje liep over een laag muurtje
Ik zag het maar zag het in een ander leven, je moet goed kijken 
     begrijp je wel?
De tuin stond vol kleine bomen, rozen, paarse viooltjes, zoals in die 
     Chinese gedichten
- Denk je dat je met poëzie schrijven je brood kunt verdienen?

Het prikte in mijn neus, ik werd warm van de tranen
- Wat was het vroeger goed!
Vroeger kwam ik naar mijn eigen huis
Kwam ik altijd naar mijn eigen jeugd

- Jouw oude gedichten zijn trouwens beter...
Maar in die tijd huilde ik niet, huilde ik dus niet
Toentertijd stal ik wat pruimen voor bij mijn brood
Zwierf ik in bemeelde straten tienduizenden vrienden van me allemaal 
     Dostojewski

Wat is er nu toch met me gebeurd? Recht in mijn gezicht zeggen ze 
     dat ze me niet hoeven
Alsof de verbanning al niet genoeg was, alle ellende nog niet genoeg
- Wat ben jij een barbaar zeg. Je kunt nog beter met een wolf
Op stap gaan dan met jou!

© Sytske Sötemann, 2012  

KEDİLER

Tanıyana dek onu, 
Eşlik eder yıkıntın, 
Sana;

Bir başınasın, 
Karşılaşınca gözler; 
Ve yıkıntın
Bir başına.

Bodrumda kapalı 
Kedilerin,
Aç;
Tahtanın çatlaklarından 
Dört yana kaçışır -

Lar.

Koşar ölüm, ve 
Hepsini toplar.

© Mehmet TANER,
  İstanbul


KATTEN

Tot je hem kent,
Houdt je ravage jou
Gezelschap;

Je bent alleen,
Bij de ontmoeting van ogen;
En je ravage
Is alleen.

Je in de kelder opgesloten
Katten,
Zijn hongerig;
Door de kieren in het hout
Vluchten ze alle kanten  -

Op.

De dood holt, en
Ruimt alles op.

© Sytske Sötemann, 2012