Sytske Sötemann

Turkse poëzie in Nederlandse vertaling

Hollandaca'da Türkçe şiir




Ataol BEHRAMOĞLU (1942)


KUŞATMADA

Kuşatma altında vermem gerekiyor
Ömrümü etkileyecek kararları.
Kuytu bahçelerde değil
Sarsak odalarda yaşıyorum aşkı.

En güzel dizeyi buluyorum derken
Bozuyor düşümü bir klakson sesi
Aklımda hayatım üstüne düşünceler
Ve pantolonumdaki yağ lekesi.

Sırıtkan, sırnaşık bir reklam spotu
Ekleniyor sonuna duygulu bir filmin
Sevgi yitiriyor anlamını
Kaypaklaşıyor kin.

Bir çocuk ölüsüyle yan yana
Yaşıyor içimde gülen çocuk.
Katıksız sevinç duymayı
Ve üzülmeyi artık unuttuk.

Gök diye bir şey vardı bir zaman
Sonsuz, engin, mavi
Şimdi sünepe bulutların
Hasta köpekler gibi gezindiği

Ve dalgakıranlarla zincirlenmiş deniz
Gitgide çürüyen bir su olmada artık
Akıtmada zehrini doğaya
İçimizdeki bataklık...

Kuşatma altında vermem gerekiyor
Ömrümü etkileyecek kararları,
Fakat hiçbir şey kurutamayacak
Çorak topraklarda yeşerttiğim aşkı…

© Ataol BEHRAMOĞLU, 1978
Kuşatmada   İstanbul


OMSINGELD

Omsingeld moet ik besluiten nemen
Die mijn bestaan zullen beïnvloeden.
Niet in afgelegen tuinen
In vervallen kamers beleef ik de liefde.

Net op het moment dat ik de mooiste regel vind
Wordt mijn droom verstoord door het geluid van een claxon
Door al die gedachten in m’n hoofd over mijn leven
En door de vetvlek op m’n broek.

Een grijnzend, opdringerig reclamespotje
Wordt aan het slot van een gevoelige film gezet
De liefde verliest zijn betekenis
Onbetrouwbaar wordt de haat.

Bij mij vanbinnen leven zij aan zij
Het lachende kind en een kinderlijk.
Verder zijn we vergeten pure vreugde
Te voelen en echt verdriet te hebben.

Eens was er iets dat hemel heette
Eindeloos, weids, blauw
Nu dwalen trage wolken
Rond als zieke honden

En de zee geketend door golfbrekers
Wordt nu geleidelijk een rottend water
Laat zijn gif in de natuur uitstromen
Het moeras in ons...

Omsingeld moet ik besluiten nemen
Die mijn bestaan zullen beïnvloeden,
Maar niets zal de liefde kunnen verdorren
Die ik heb laten ontkiemen in de onvruchtbare aarde...

© Sytske Sötemann, 2009  

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla 
                                                                                        yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin
                                                                                     mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene 
                                                                                      karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

© Ataol BEHRAMOĞLU, 2008
  Tekin Yayınevi İstanbul


Er is wel iets dat ik heb opgestoken van al mijn belevenissen

Er is wel iets dat ik heb opgestoken van al mijn belevenissen:
Als je iets beleeft, zul je het heel intens moeten beleven
Na het zoenen moet je geliefde uitgeteld zijn
Van het ruiken aan een bloem moet jij bedwelmd raken

Een mens kan uren naar de hemel turen
Uren kijken naar de zee, naar een vogel, naar een kind
Leven op aarde, het gaat om het verstrikt raken
Om het grondig wortel schieten

Als je je vriend omhelst, zul je hem stevig moeten omhelzen
Je zult de strijd moeten aangaan met al je spieren, je hele lijf en vol hartstocht
En als je eenmaal languit gaat liggen, zul je in het hete zand
Als een zandkorreltje, als een blad, als een steen moeten uitrusten

Een mens moet zo intens mogelijk naar alle mooie muziek luisteren
Alsof hij zijn hele lichaam vult met klanken, met melodieën
Een mens moet in het leven duiken
Alsof hij van een rots duikt in een zee van smaragd

Verre landen moeten je aantrekken, en mensen die je niet kent
Je moet branden van verlangen om alle boeken te lezen, alle levens te leren kennen
Je moet het genot van het drinken van een glas water voor niets anders inruilen
Maar hoeveel vreugde er ook is, je moet vol van verlangen zijn naar leven

Ook ellende moet je beleven, eervol, met je hele lichaam
Want van leed, net als van vreugde, rijpt een mens
Je bloed moet zich met de loop van het leven vermengen
In je aderen moet altijd het verse bloed van het leven stromen

Er is wel iets dat ik heb opgestoken van al mijn belevenissen:
Als je leeft, dan zul je groots en meeslepend moeten leven, 
		alsof je versmelt met de rivieren, met de hemel, met het hele universum
Want wat wij het bestaan noemen, is een geschenk aan het leven
En het leven, is een geschenk aan de mens

© Sytske Sötemann, 2008  
Herziene vertaling 2020