‘BÜYÜCÜ ÇIRAĞI’
Nefesimle kayalara Konuşmayı öğretmek istiyorum, Gülmeyi, ağlamayı, Şiir söylemeyi... Görmeyi öğretmek istiyorum Yarasalara Karıncalara hayal etmeyi, Örümceklere arya çekmeyi Trapezde. Kanat geçirmek istiyorum Balçığa nefesimle, Rüzgâra cisim vermek Ve sulara biçim... Ama öyle cansız ve fani, Öyle yavan ve ümmi Çıkıyor ki nefesim, Yalnızca avucumdaki tüyü Uçurmaya yetiyor; Ve masamdaki mumu Söndürmeye bir de... Sonra sağır, dilsiz karanlığıyla Yutuyor beni Kendi küçük mağaram, Kendi virane hayalhanem.
© Cahit KOYTAK, 1991
YOKSULLARIN VE ŞAİRLERİN KİTABI / BİRİNCİ KİTAP İstanbul
‘DE TOVENAARSLEERLING’
Met mijn adem wil ik rotsen Leren praten, Lachen, huilen, Dichten... Wil ik vleermuizen Leren zien Mieren leren fantaseren, Spinnen een aria leren zingen Op een trapeze. Ik wil de aarde vleugels Geven met mijn adem, De wind een lichaam En het water een vorm... Maar zo zielloos en vergankelijk, Zo dor en onnozel Blijkt mijn adem, Dat hij slechts in staat is een veertje In mijn hand op te laten vliegen; En de kaars op mijn tafel Uit te blazen... Daarna verslindt Mijn eigen kleine grot Mij met zijn dove, stomme duisternis, Mijn eigen bouwvallige rijk der verbeelding.
© Sytske Sötemann, 2012