Gazel
II Yeşil başlı ördek göllere uçtu Duysun canlar diye bizi asarlar Bir taş oynamasın yerli yerinden Duysun canlar diye bizi asarlar Çıkardılar ağ bedenden atmaya Şimdi indirdiler yine dahmeye Kanrıldım çevrildim baktım zahmaya Duysun canlar diye bizi asarlar Varlığın çevresi dopdolu incir Severim demeye canım zarıncır Elimde kelepçe kolumda zincir Duysun canlar diye bizi asarlar İlimi sorarsan köyümdür Banaz Dilerim onmasın ol kanlı Sıvas Bir ben ölmeyinen alem yıkılmaz Duysun canlar diye bizi asarlar Pir Sultan Abdal’ım kaddım büküldü Gözümün gevheri yere döküldü Kendir kement boğazıma takıldı Duysun canlar diye bizi asarlar
© Pir SULTAN ABDAL, 16e eeuw
Gazel
II De groenkoppige eend vloog naar de hemel. Vrienden, laat horen dat ze ons hangen. Laat geen steen van zijn juiste plaats rollen. Vrienden, laat horen dat ze ons hangen. Ze trokken het kleed van mijn lijf, wierpen het weg En daalden weer af naar de tombe. Bloedend draaide ik me om, bekeek de wonden. Vrienden, laat horen dat ze ons hangen. Overal om ons heen hangt het vol met vijgen. Ik eet ze zo graag, daarom is mijn hart gekweld. Ik ben aan handen en voeten gekluisterd. Vrienden, laat horen dat ze ons hangen. Vraag je waar ik geboren ben? In het dorp Banaz. Ik wil dat het niet heelt, dat bloedige Sivas.* Al zou ik sterven, dan vergaat de wereld nog niet. Vrienden, laat horen dat ze ons hangen. Ik, Pir Sultan Abdal, werd voorover geduwd, De parel van mijn oog werd op de grond gegooid, Het touw werd om mijn nek geknoopt. Vrienden, laat horen dat ze ons hangen.
© Sytske Sötemann, 2007