HOTELKAMERS

Het is een erbarmen dat brandt in de berookte lampen,
In de berookte lampen van nauwe hotelkamers.

Van elk gezicht dat voorbijkwam restte er in de verweerde spiegels,
In de verweerde spiegels een geheime weerkaatsing.

Neergeworpen kleding is op de wankele tafels,
Op de wankele tafels een gewurgde man.

Sloffende pantoffels slepen in de smerige halletjes,
In de smerige halletjes geheimen mee.

De polsslag van de smart slaat in de spijkergaten,
In de spijkergaten op de kale muur.

Men hoort dat de tijd tussen de plafonds,
Tussen de plafonds het hout weg knaagt.

Ween om hen die stierven in hotelkamers,
In hotelkamers, ongekend en zonder stem.